داستان کوتاه : : 20_20

داستان کوتاه ::20_20
سيد حميد موسوي فرد

چشمام رو که باز مي کنم.خودم رو تو يه آزمايشگاه مي بينم.
يکي دو بار پلک هم مي زنم تا مطمئن بشم همه چي واقعيه.
نگاش که به من مي افته با لبخند مي پرسه:«حالتون خوبه آقاي آلفرد؟»
سر جام مي شينم و بعد از نگاه به اطراف مي گم:«اگه بدونم کجام حالم بهتر مي شه.»
بدون اينکه دست از کارش بکشه و نزديکم بياد مي گه:« شنيدم که شما ايراني هستيد؟»
سر و وضعم را بر انداز مي کنم و مي پرسم:«چطور مگه؟»
نگاهم مي کنه و انگار بخواد چيزي بپرسه لباش از هم باز مي شه اما هيچي نمي گه.
مي گم: «ميشه بگيد من اينجا تو اين آزمايشگاه چکار مي کنم؟»
بدون اينکه سرش رو بلند کنه مي گه:«شانس آوردين که خاله "الينا" شما رو اون بيرون پيدا کرد و اگرنه.
لباي خشکش رو با زبون سرخش خيس مي کنه و مي گه: بخاطر گرماي هوا از حال رفته بودين »
حس کردم رنگ از صورتم پريده .نمي دونم از خجالت بود يا از ترسي که به جونم افتاده بود.
«مگه شدت گرما تا چه حد بوده؟»
دستکش هاي لاستيکي رو از انگشتاش بيرون مي کشه و مي گه:« درجه گرما مهم نيست مهم اينه که قبلا از طريق راديو هشدارهاي لازم داده شده بود.»
« خواهش مي کنم بگيد.مي خوام بدونم»
«20 درجه»
حالا علت رنگ پريدگي ام را مي فهمم.
وقتي نمونه توي دستش رو مي بينم احساس ضعف مي کنم و پلکام سنگين مي شن.
_ از بوي تند و سوزش آوري که تا انتهاي ريه هايم مي پيچه از جا مي پرم.
اون هنوز پيش من بود و من توي اون آزمايشگاه لعنتي.
مايع قرمز رنگي که توي دستاش بود رو ازم مخفي مي کنه و مي گه: «شما به رنگ خون حساسيت دارين؟»
بعد از دومين اغماء انرژي ام رو جمع مي کنم ومي گم:«به رنگ و بوي خون نه. ولي اگه خونم مورد آزمايش قرار بگيره احساس بدي بهم دست ميده.»
ظرف درون مشتش رونشونم مي دهد و مي گه:«کدوم اين؟ اين که خون نيست. يه هفته است که دارم روش کار مي کنم.
البته اگه قول بدين اين راز بين من و شما بمونه مي تونم.»
دست راستم رو به نشانه سوگند بلند مي کنم و مي گم:«قسم مي خورم.»
«خوب اين يه نوع رژه.»
با تمسخر مي گويم:« رژ؟»
«آره، يه رژه منحصر به فرد ! که به تابش نورهاي رنگي تو شرايط فرا محيطي عکس العمل نشون مي ده و رنگش تغيير مي کنه.»
#سيد_حميد_موسوي_فرد
#خرمشهر_ايران
02/تير/1396
23/ژوئن/2017

داستان کوتاه : : 20_20

داستان کوتاه : \تک_پاتک\

داستان کوتاه ..حکم طلق

داستان کوتاه ماجراي ليوان